Ένας Φίλος ήρθε
Το συγκεκριμένο ποστ χρειάζεται να το διαβάσετε με την άνωθι μουσική υπόκρουση. Pornophonique - Sad Robot. Το άκουγα όλη μέρα μέχρι να γίνει η συνάντηση.
Ας γυρίσουμε λίγο πίσω. Καλοκαίρι 2005. Σε αριθμούς αυτό σημαίνει, 34 κιλά κάτω, ο πρώτος γκόμενος χωρισμένος, η πρώτη διακοπή μου σαν gay και γενικά πολλά πρωτόγνωρα πράγματα.
Τον Αύγουστο λοιπόν του 2005, έκανα το τσατ(πατ) κι εγώ σαν όλα τα γκέι αγοράκια στο GRnet. Σε ένα κανάλι που μαζευόμασταν ελάχιστοι, αλλά τύποι με πλάκα και όχι σεξομανείς. Ασχέτως αν όλοι μέσα μας κρύβουμε μια σεξομανία - λύσσα.
Εκεί λοιπόν γνώρισα και τον φίλο μας τον Βαγγέλη. Μιλούσαμε για τα χίλια μύρια αλλά πάντα σε πλαίσιο παρέας. Ήδη από τις πρώτες μας επαφές τον είχα συμπαθήσει και του το είχα πει επανειλλημένως ότι τον πήγαινα πολύ(στα χνάρια του Χριστόδουλου).
Πράγματι με τον καιρό μιλούσαμε σαν παλιοί γνώριμοι, σαν να κάναμε παρέα χρόνια και η αλληλοεκτίμηση πήγαινε κι ερχόταν. Ήταν ένας απ' τους ανθρώπους που μου στάθηκαν πραγματικά σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, σε χωρισμούς, σε χαρές, αλλά και στην πιο δύσκολη φάση της ζωής μου με τους γονείς μου και το outing μου..
Συνήθως κάτι τέτοιες γνωριμίες σταματούν κάποια στιγμή. Λήγουν. Ο καθένας παίρνει τον δρόμο του, οι ζωές και των δύο βρίσκονται μακριά, σαν απόσταση και σαν υφή, με μόνο σημείο ένωσης ίσως, αυτόν τον προσανατολισμό. Είναι ωραίο, ρομαντικό και άκρως ουτοπικό να φαντάζεται κανείς ότι θα κρατήσουν.
Κι όμως, αν και η ζωή πολεμάει και γκρεμίζει τέτοιες καταστάσεις, έρχονται οι άνθρωποι να αποδείξουν ότι τέτοιες επαφές, κρατάνε στο χρόνο.
Σήμερα ξύπνησα με αγωνία. Θα τον έβλεπα για πρώτη φορά. Μ'αυτόν τον άνθρωπο έχω πει τόσα πολλά, μου'χει πει άλλα τόσα, αν και δε μιλάει πολύ ο καλός μου, με αποτέλεσμα να τον θεωρώ "δικό μου", φίλο μου. Θέλω να νοιώθω ότι είναι καλά, ό,τι και να κάνει, όπου κι αν βρίσκεται.. Πάντα πίστευα ότι ήταν γλύκας, μιλώντας του από μακριά. Δεν φανταζόμουν ότι από κοντά θα ήταν...ένα σάμαλι, να κολυμπάει στο σιρόπι.. Μιλήσαμε, μου είπε για τον στρατό, κάναμε ένα γρήγορο catching up που'χαμε να μιλήσουμε κάτι μήνες πέρα από τα βασικά και έπεται συνέχεια.
Λέμε και λέμε για το internet, ου σιξ σιξ σιξ και αηδίες, αλλά ορισμένες φορές, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, χαίρομαι πραγματικά που μου πρόσφερε στη ζωή μου, τέτοια είδους άτομα.
Κι επειδή ξέρω ότι θα το διαβάσει αυτό το ποστ μόλις ξαναέχει έξοδο (:Ρ) έχω να πω ότι:
Opeth(ίκα) Opeth(ίκα), Βαγγελάρα είσαι ΓΛΥΚΑ!
