Ευριπίδη - ΕΛΕΝΗ
Στο σύνολό της ωραία παράσταση. Παραδόξως κοντά στο αρχικό κείμενο, η μετάφραση της Μαριαλένας Κωτσάκη. Με αρκετά ευφυολογήματα και στιγμές έξυπνων σκηνοθετικών τρικ του Θοδωρή Αθερίδη, η παράσταση κυλάει ευχάριστα, με το πρώτο μισάωρο να κατακλύζεται από τον μονόλογο της Ελένης - Καρύδη η οποία αν και εντυπωσιακότατη, παρόλο που δεν την έχω ξαναδεί από κοντά, νομίζω πως θα μπορούσε να δώσει έναν καλύτερο εαυτό από τον χθεσινό.
Συμμετείχαν ακόμη οι Γιάννης Βούρος, Γιώργος Καπουτζίδης, Γιώργος Κορμανός, Θανάσης Αλευράς, Ανδρέας Νάτσιος, Νατάσα Κοτσοβού καθώς και δέκα ακόμη ηθοποιοί που αποτελούν το χορό των Σπαρτιατισσών γυναικών.
Τα σκηνικά - κοστούμια - που ήταν άκρως πρωτότυπα και έξυπνα - είχε αναλάβει ο Μανόλης Παντελιδάκης, τη μουσική ο Γιώργης Χριστοδούλου, τις χορογραφίες η Μάρθα Κλούκινα και το φωτισμό ο Λευτέρης Παυλόπουλος.
Τα ΣΥΝ(+):
Οι χορογραφίες και τα τραγούδια.
Η στιγμή της αναγνώρισης Ελένης - Μενέλαου.
Η είσοδος του Καπουτζίδη - Θεονόη.
Η γρια θυρωρός. Δε ξέρω αν βλέπατε τη σούπερ γιαγιά, αλλά μου τη θύμισε κάργα :)
Τα ΠΛΗΝ(-):
Η διάχυτη αίσθηση προχειρότητας - εύκολου γέλιου - που μαρτυρά ότι αφού βαρεθήκαμε τον Αριστοφάνη, πιάσαμε να διακωμωδούμε τους τραγικούς.
Το κοστούμι του Βούρου που μου έφερε απίστευτα στο μυαλό τον Ξέρξη στους 300 με τα χαϊμαλιά κρεμασμένα στη μύτη.
Η υποκριτική που θα μπορούσε να αναδειχθεί με κάμερες τηλεοπτικού συνεργείου, με εξαίρεση ίσως 1-2 ηθοποιών - "δευτεροκλασάτων" - αλλά που στο πάλκο την κυνηγάς ελαφρώς.
Τα 24€ για να καθήσεις στο σκαλάκι κι όχι σε αριθμημένη θέση - "κάνουμε αρπαχτή καλοκαιριάτικα κι όσο μπορούμε χώνουμε τον κόσμο μέσα"
Χαριτωμένη παράσταση, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Ανάλαφρη σαν την καλοκαιρινή αύρα.
