My Τζίνι!

Επέστρεψα λοιπόν στην Ιταλία, με έναν ανανεωμένο αέρα, αλλά και ίδιο ταυτόχρονα. Πιθανώς το "ίδιο" να οφείλεται στο γεγονός ότι ένοιωσα πως γύρισα σπίτι μου, παρόλο που πάντα πίστευα και πιστεύω ότι το σπίτι μου είναι εκεί που νοιώθω να δίνω και να παίρνω αγάπη.

Είδα φίλους, είδα μακρινούς φίλους που έφτασαν μέχρι τον βορρά για να βρεθούμε και να περάσουμε έστω και μια μέρα μαζί, γέλασα, έφαγα σαν το ζώον/βόδι/μοσχάρι/καταβόθρα και άλλα ευγενή, χαλάρωσα αρκετά, έκανα τη μελέτη μου για κάτι ξεναγήσεις που δεν εμφανίστηκαν ακόμη, πέρασα ένα άλφα βήτα ρεκτιφιέ, και γύρισα πίσω.

Ο γλυκός μου με περίμενε στο αεροδρόμιο με ένα χαμόγελο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά και την προηγούμενη φορά που με περίμενε, ήμουν χλιαρός στην πρώτη συνάντηση. Το είχα αποδώσει στο σεισμό τότε. Μετά από 10 λεπτά φυσικά όλα καλά και άγια, αλλά δεν ξέρω για ποιο λόγο συμβαίνει το γεγονός.

Με πήγε σπίτι του, καθότι έλειπαν οι δικοί του. Έβγαλα ούζα, καφέδες, μπρίκια και άλλα λοιπά καλούδια που του έφερα και τα παρέδωσα στον παραλήπτη με μεγάλη επιτυχία. Εντελώς "ξαφνικά" πήγε και κλείστηκε στο δωμάτιό του. Την ψιλιάστηκα τη δουλειά εννοείται αλλά δεν μπορούσα για άλλη μια φορά να φανταστώ... Με ανεβάζει μετά από λίγο, ανοίγω την πόρτα, και βλέπω ένα κουτί ΝΑ - με το συμπάθειο - και ένα άλλο μικρότερο δωράκι δίπλα. Το κουτί είχε επάνω του μια καρτούλα. Διαβάζω την καρτούλα, λιώνω σαν το κεράκι της λαμπρής όταν το φυσάει ο ανοιξιάτικος άνεμος και καίγεται γρήγορα, και αρχίζω να ξετυλίγω αναγνωρίζοντας από τη μορφή του κουτιού το περιεχόμενο.

Σε ανύποπτο χρόνο είχα αναφέρει πως πάντα ήθελα να μάθω να γρατζουνάω μια κιθάρα, παρόλο που είχα καταλήξει στο πιάνο. Έτσι το μικρό μου τζίνι, μπήκε στον κόπο να μου πάρει μια κιθαρούλα για να κάνω κι εγώ το κομμάτι μου! Το ζουζούνι μου το όμορφο, ο γλυκός μου, ο ακριβός μου, έχει μια έφεση στα δώρα, όπως και να το κάνουμε!

Άρχισα εννοείται ήδη να κάνω κάλους στο αριστερό χέρι και συνεχίζω ακάθεκτος! Σε ένα πολύ μακρινό μέλλον, να περιμένετε και τραγουδάκι απ' τα χεράκια μου :Ρ

Τον φιλώ και του αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι! Αυτός ο άνθρωπος είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί εδώ και πολλά πολλά πολλά χρόνια.






Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Δρόμος (2005)

Το νησί μου

Απορία