Εννιά επί εννιά ογδονταένα

...και να πάρω λεφτά από σένα!

Το έκανα και αυτό στη ζωή μου. Θα ήθελα να πω το ξεκίνησα, αλλά ποιός ξέρει, μπορεί να ήταν κι ένα ξεκίνημα τελικά.

Στην Ιταλία όπως όλοι ξέρουμε πάσα ταινία όπως και κινούμενο σχέδιο, βγαίνει στις αίθουσες ντουμπλαρισμένο. Η μεταγλώττιση γίνεται σε στούντιο σαν αυτό που βλέπετε στην εικόνα. Σε ένα τέτοιο στούντιο πήγα κι εγώ σήμερα το πρωί, χάρη σε μια φίλη του αμόρε, ώστε να ντουμπλάρω δυο χαρακτήρες στο κινούμενο σχέδιο. Έναν Έλληνα κι έναν Τούρκο.

Το στόρι ήταν: μαθαίνουμε την προπαίδεια με ραπ ρυθμούς σε όλες τις χώρες του κόσμου. Έτσι είχαν τον Αμερικάνο τους, τον Ρώσο τους, τον Γάλλο, τον Ισπανό, τον Άραβα και κάπου έμπαινε ο Έλληνας και ο Τούρκος. Μόνο που στον πρωτότυπο ήχο δεν είχε τα Ελληνικά λόγια και έπρεπε να μυρίσω τα νύχια μου ελαφρώς πότε να ξεκινήσω να μιλάω, αλλά το βρήκαμε το θέμα εν τέλει. Το τούρκικο το πήρα πιο εύκολα να φανταστείς αγαπητέ αναγνώστη! Dört kere dört onaltı και δε συμμαζεύεται.


Μπήκα μέσα σε έναν διάδρομο όλο ξύλο, έριξα μια ματιά στο στούντιο εγγραφής και με πήγαν στη σκηνοθεσία ώστε να πιάσω το νόημα. Αφού είδα 2-3 εγγραφές με έμπασαν στο στούντιο κατ'ευθείαν! Ανάσα δεν πρόλαβα να πάρω! Άγχος εγώ, κακό, μου δίνουν το ακουστικό και βουρ λέει πιάσε το ρυθμό μπροστά στο μαρκούτσι (βλπ. μικρόφωνο). Και να λέει ο σκηνοθέτης από πίσω, πιο δυνατά, πιο έτσι, πιο αλλιώς, και να πετάει "γράφουμε!" κι εμένα να τρέμει το πόδι κομπρεσέρ από το άγχος!


Πολύ ενθουσιασμένος βγήκα να πω τη μαύρη αλήθεια κι αν μπορέσω να βρω το βιντεάκι με την θεϊκή φωνή μου θα σας το βάλω να το απολαύσετε. Θέλω ιδιαίτερη προσοχή στο Λ το παχιό, το τούρκικο, το θεργιακλίδηκο. 


Απόψε έχει 2012. Αγόρασα τα εισιτήρια online! Μεγάλες στιγμές. www.biglietto.it