Περί καπνίσματος

Κάτι μέρες πριν την Πρωτοχρονιά, βγήκα κι εγώ στην Ελλάδα για να ζήσω την απόλαυση του 4€ καφέ χωρίς κουλουράκι με δώρο Χριστουγέννων. 

Θα παραβλέψω τις διάφορες Ελληνικές εφευρέσεις των δώρων στα προϊόντα, εν μέσω κρίσης, απώλειας κάθε εγκυρότητας και σταθερότητας σαν κράτος, μέτρων για την οικονομία και απεργιών για τα μέτρα(αυτό ειδικά, θα σκίσω τα μπλουζάκια μου...) και θα συνεχίσω στο θέμα.

Μπαίνουμε, φάτσα φόρα πινακιδάρα ΝΑ "ο χώρος είναι μη καπνιστών, απαγορεύεται το κάπνισμα". Καθόμαστε κι εμείς βιτρίνα καναπεδάκι όμορφα και ωραία και παραγγείλαμε τον άνωθι καφέ με ρινίσματα χρυσού. 

Είναι δίπλα τώρα η γκομενίτσα με το μαλλί κουπ-μπουζουκιών-κράνος-Περικλή, εν ώρα 12.30 το μεσημέρι και πάφα πούφα να το ρουφάει και να το φυσάει μαγκιόρικα με κλίση 75 μοίρες δεξιόθεν και προσανατολιζόμενο σ' εμάς. 

Στη παρέα, ως συνήθως ο επαναστάτης είμαι εγώ και μια άλλη φίλη. Όταν δε βρισκόμαστε μαζί, σαν μια κοσμική συγκυρία ένα πράμα, μπορούμε να ηλεκτρίσουμε πολύ τα πνεύματα όταν μας προκαλέσουν.

Μιας και η φίλη ήταν ντεφορμέ δεν μιλήσαμε. Κοιταζόμαστε με την ομήγυρη όμως με ύφος μας-χρωστάτε-100.000-€. Σε κάποιο σημείο, πιάνω τη σερβιτόρα. 

-Καλεσύ, που είναι ο χώρος μη καπνιζόντων;

-Καλεγώ, το μαγαζί είναι καπνιζόντων.

Όπως μπορείς να καταλάβεις αγαπητέ αναγνώστη, εφουρκίσθειν. Τι μου κοτσάρεις τη πινακιδάρα καλέ μου ιδιοκτήτη, για να μπει ο άλλος, να παραγγείλει τον καφέ με εσάνς χρυσού και να μη μπορεί να αναπνεύσει μετά;

Αποφασίσαμε την έξοδο να την κάνουμε ηρωική. Πιάνω τον ιδιοκτήτη και τον ρωτάω γιατί παραπλανεί τον κόσμο. Στην ψύχρα. Η απάντηση του Ελληνάρα-κάνω-απεργία-γιατί-τα-μέτρα-δεμαρέσουν-και-χέστηκα-αν-θα-βαρέσω-πτώχευση-εγώ-να-είμαι-καλά ήταν κάτι σαν:

-Τι να σου κάνω φιλαράκι,ο νόμος από 1.1.10 ισχύει.Την πινακίδα την έβαλα το καλοκαίρι και δεν την έβγαλα όταν το μαγαζί άρχισε πάλι να καπνίζει.

Μαλάκα Ελληνάρα...