Ελλάδα - Το ακαλλιέργητο χωράφι

Το χωριό της μάνας μου. Απομονωμένο ψηλά στα κορφοβούνια της Αιτωλοακαρνανίας. Λιγοστοί οι κάτοικοι και νοοτροπίες που δεν συνάδουν με την κοινωνία του 1920. Οι νέοι του χωριού, όσα ανήσυχα πνεύματα γεννήθηκαν σ' αυτόν τον τόπο που φυτρώνουν οι πέτρες, αναζητούν την τύχη τους αλλού. Στην Αμερική. Αναλφάβητοι, χωρίς εφόδια, έμαθαν πολλά, όχι μόνο γράμματα, αλλά και αξίες, σεβασμό, περηφάνια.

1990. 

Ευεργέτες και σωτήρες του τόπου όσοι γύρισαν πίσω. Ομόρφυναν το παραγκωνισμένο από την πολιτεία χωριό. Το καλλώπισαν, έφεραν την άσφαλτο. Κάποιοι εκεί στην Αμερική είχαν ακούσει για την αιολική ενέργεια, μαζί με τη δίκαιη μοιρασιά της διαφιλονικούμενης γης και την προτροπή για την διασφάλιση βασικών υποδομών στο ξεροβούνι. Πρόοδος. Εμπλουτισμός πολιτισμού σε έναν αναλφάβητο τόπο.

Στην Ελλάδα του 2013, στην στραπατσαρισμένη ψυχή του κάθε Έλληνα που ψυχορραγεί στα πεζοδρόμια της πόλης και τον αγκαλιάζει μια μητρική αγκαλιά, είναι επιτακτική η ανάγκη αλφαβητισμού. Πολιτικά, κοινωνικά, αξιακά. 

Ο κάθε λαός έχει τα βιβλία της Ιστορίας του για να μαθαίνει από αυτά, όχι για να επαφίεται σ' αυτά και με κομπορρημοσύνη να τα πιστεύει και να τα προσκυνά. Τα βιβλία αυτά σε βαραίνουν. Σου δίνουν ευθύνες, όχι άφεση. Από τη στιγμή όμως που δεν είσαι ικανός - γιατί δεν είσαι - να αντιμετωπίσεις την παρακμή ενός ήδη σάπιου συστήματος, τότε χρειάζεσαι βοήθεια. 

Λένε πως τα καλύτερα μυαλά έχουν φύγει από την Ελλάδα. Είδα φωτογραφίες από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την Ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο. Άνθρωποι που μένουν σε άλλη χώρα. Άνθρωποι που φωτίστηκαν από την κοινωνία στην οποία ζουν. Μια άκρως πολυπολιτισμική, ανεκτική και εν πολλοίς ελεύθερη κοινωνία που τους δίνει την δυνατότητα να διαμαρτύρονται έξω από την Πρεσβεία της χώρας τους ειρηνικά, ώστε να κάνουν αισθητή την φωνή τους. 

Αυτοί οι άνθρωποι, από την κάθε Αγγλία, έχουν εμποτιστεί με το σπέρμα που κάποτε ξεκίνησε στην Ελλάδα και που έχει μείνει στεγνό να βρωμίζει τα βιβλία της Ιστορίας μας και μόνο. Το knowhow μιας εύρρυθμης κοινωνίας μας λείπει. Το κοινωνικό χωράφι της Ελλάδας έχει μείνει πολλές δεκαετίες ακαλλιέργητο. Θέλουμε τους μετανάστες να σπείρουν στην Ελλάδα τις αξίες που έκαναν κτήμα τους τόσα χρόνια. Ξεκινώντας από τον σεβασμό στην διαφορετικότητα και φτάνοντας μέχρι την ανταποδοτική φιλοσοφία ενός ενεργού πολίτη που εργάζεται όχι μόνο για τα μπουζούκια το Σαββατόβραδο αλλά και για μια οργανωμένη και δίκαια κοινωνία για τα παιδιά του.