Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο
Μοιραίο δασάκι
Εκεί, στο δασάκι που πήγα την πρώτη μου ημερήσια εκδρομή. Εκεί που έχω τη πρώτη μου ανάμνηση επιθυμίας. Εκεί που δημιούργησα καινούριες αναμνήσεις φέτος. Εκεί, βρήκε το σύμπαν να φυτέψει το σπόρο μιας νέας ιστορίας. Ίσως να μην είναι και τίποτα. Ίσως να είναι απλά ένας σπόρος που ανήκει σε κάποιο άλλο κήπο. Αλλά, μόνο από κοντά, θα μπορέσω να το μάθω αυτό. Προς το παρόν, ξαναγεννιέμαι. Έχω ένα καλό. Ξεπερνάω εύκολα. Ναι, όταν έχω δώσει τα πάντα και δεν έχουν εκτιμηθεί. Ξεπερνάω. Και προχωράω... Και οι χαρακιές της μοίρας, φέρνουν στο δρόμο μου αξιόλογα πρόσωπα. Χθες βράδυ με έπιασε ένας κόμπος στο λαιμό, μια αναταραχή, ένα άγχος για τους γονείς και πώς θα τους ξανασυναντήσω σε 20 μέρες περίπου. Οι ελπίδες μου, είναι στο Θεό... Αυτός ξέρει... Ο χρόνος. Ο χρόνος θα δείξει. Για όλα.
Ο Δρόμος (2005)
Ελληνική road movie. Ιστορίες παράλληλες αλλά και μπλεγμένες. Ταλαντούχοι, όχι μόνο οι πρωταγωνιστές αλλά και ολόκληρο το επιτελείο. Μια ταινία που μπορεί να μην έχει άρτια σκηνοθεσία, αλλά που με την αφήγησή της ίσως αγγίξει τον καθένα. Υπόθεση: Δυο γυναίκες, για διαφορετικό λόγο η καθεμιά θέλουν να φύγουν απ' το Διδυμότειχο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, αλλά στο δρόμο θα παρεκκλίνουν όμως, βρίσκοντας μπροστά τους, άλλους, καθημερινούς χαρακτήρες, με όνειρα, φιλοδοξίες, τάσεις φυγής, φόβους και αδιέξοδα. Στο τέλος, ο καθένας, θα φτάσει στη δική του Ιθάκη και οι δυο ηρωίδες μας, θα χωρίσουν για πάντα. Αξιολόγηση: Η ταινία είναι μια απεικόνιση της Ελληνικής κοινωνίας, θα έλεγα μια σκοπιά της, μακριά απ' τα φώτα της πόλης, μακριά απ' το γνωστό άστυ, προσεγγίζοντας αξίες όπως η ανθρωπιά και το όνειρο, που μπορεί να αργήσει να πραγματοποιηθεί, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να μείνει για πάντα όνειρο. Άνθρωποι παγιδευμένοι σε καταστάσεις και γεγονότα, στα οποία δεν έ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου