Άμαξα της λήθης - 2

[…] Το αρχείο του δημαρχείου ήταν στο υπόγειο του κτιρίου της λεωφόρου Δημοκρατίας.

«Καλημέρα»

«Πώς θα μπορούσα να σας βοηθήσω; Για φοιτητής μου μοιάζετε, εργασία;»

Ο Μάρκος παρόλο που ήταν 35, είχε κληρονομήσει το κύτταρο της γιαγιάς του. Δεν έδειχνε την πραγματική του ηλικία. Μικροκαμωμένος και χαμογελαστός, ο Μάρκος έδινε την εντύπωση νεαρού στα είκοσί του που είχε μπει για να πάρει πληροφορίες.

«Όχι, αλλά κι εγώ μια έρευνα κάνω. Ή μάλλον όχι ακριβώς, θα σας εξηγήσω», είπε ο Μάρκος μαγκωμένος χωρίς να ξέρει πώς να ζητήσει βοήθεια για κάτι που δεν ήξερε παρά μονάχα έναν αριθμό.

«Έχω στα χέρια μου έναν αριθμό και μια λέξη. Δεν ξέρω τι να σας ζητήσω. Τα βρήκα σε ένα παλιό κειμήλιο της οικογένειάς μου και θεωρώ πως εδώ είναι ένα καλό μέρος να ξεκινήσω την αναζήτηση της σημασίας τους. Πασαλίκι και 0328. Δεν ξέρω αν μπορεί να σας πει κάτι αυτό.

«Μα το Πασαλίκι γκρεμίστηκε το ‘67»

«Και πολύ πιθανό να μιλάμε για πολύ πριν το ΄67, ο πίνακας ήταν της προγιαγιάς μου.»

«Δηλαδή μιλάμε για ποια χρονολογία;»

«Αρχές του 20ου αιώνα. Καταλαβαίνω πως πρόκειται για πολύ παλιά αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πώς αλλιώς να ξεκινήσω»

«Μάλιστα. Δηλαδή αναφερόμαστε σε εποχή Δεδέαγατς. Ίσως να έχει κάποια σχέση με τα οικοδομικά τετράγωνα, ένας τετραψήφιος αριθμός μόνο αυτό μου θυμίζει.»

Το Πασαλίκι είχε χτιστεί μέσα στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα και τότε η πόλη είχε ακόμα την παλιά αρίθμηση των οικοδομικών τετραγώνων, κατάλοιπο από τους Ρώσους που της χάρισαν την μοναδική, για τα δεδομένα της εποχής, ρυμοτομία της. Τότε τα οικοδομικά τετράγωνα ακολουθούσαν ιδιαίτερη αρίθμηση η οποία βοηθούσε τους Ρώσους αξιωματικούς να χαράξουν το σχεδιασμό της.

Η υπάλληλος χάθηκε λίγο στο βάθος και επέστρεψε σύντομα με ένα σωλήνα στο χέρι. Τον ακούμπησε στο μεγάλο τραπέζι στο κέντρο του χώρου, περιτριγυρισμένο από τείχη με καρτέλες και φακέλους και έβγαλε από μέσα μερικά κιτρινισμένα κουλουριασμένα χαρτιά. Ένα από αυτά φαινόταν συνομήλικο με τον πίνακα.

«Εδώ θα βρείτε όλα τα οικοδομικά τετράγωνα και δίπλα την αρίθμησή τους.»

Ο Μάρκος έψαξε μανιωδώς με το βλέμμα του κατά μήκος της παραλίας, εκεί που βρισκόταν κάποτε το Πασαλίκι. Αλλά ο αριθμός ήταν διαφορετικός. 0182. Συνέχισε να αναζητά τον αριθμό περνώντας γραμμή-γραμμή τα οικοδομικά τετράγωνα. Έφτασε μέχρι ψηλά στο «λοξό». Πηγαίνοντας όλο και πιο ανατολικά βρήκε αυτό που έψαχνε. 0328.

Η τοποθεσία του ήταν γνωστή. Πήγαινε βόλτες με τον παππού του μέχρι εκεί όταν ήταν μικρός. Στο γαλλικό σταθμό, εκεί κοντά στη γέφυρα του Μαΐστρου. Τι όμως να υπήρχε εκεί που να συνέδεε τον πίνακα με την προγιαγιά του;

[…]

Μέρος διηγήματος μου που δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις iWrite το 2014