Διάττων

 Έλαμπες σαν τις Περσείδες.

Διάπυρα τα μάτια σου,

περιβαλλόμενα από κόμη διαμήκη

διατρέχουν έτη φωτός, ουρανούς και

μνήμες.

Πρόσκαιρη εμφάνιση, 

ξέχειλο, υπόκωφο το πέρας.

Θύμισε τοπίο με ομίχλη που,

πηχτή, κατάπιε το λιμάνι,

Το φως απέναντι

θόλωσε τα μάτια μου, 

ξεπλένοντάς τα με υπέρκορη πλημμύρα.