Ανήλικος

Χαίρομαι πολύ που ψηφίσατε. Χαίρομαι πολύ που σχολιάσατε, ακόμη κι εσείς που δεν σχολιάζετε τακτικά εδώ. Χαίρομαι πολύ που έμαθα ότι με διαβάζουν και άτομα τα οποία δεν ήξερα καν ότι περνάν από εδώ. Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Πάμε να δούμε τα αγαπημένα σας posts: Αίσθηση που λείπει : Φάιβ πόιντς / Αισθησή που λειπεί : Σενκ πουάν Podcasts (γενικά): Θρι πόιντς / Ποντκάστ(ς) : Τρουά πουάν Το επόμενο (δηλαδή αυτό που διαβάζετε!): Ουάν πόιντ / Το επομενό : Εν πουάν (όσκαρ πρωτοτυπίας) (τα επόμενα έχουν ισοβαθμίσει συνεπώς κάνουμε απλή αναφορά) Προχωρώντας : γιατί δεν ξεχνάμε ποτέ το παρελθόν Πανέμορφη άφιξη : γιατί ό,τι ζούμε δεν το ξεχνάμε, όπως και να προχωρήσουν τα πράγματα. Σκιάθος 2008 - Anilikos' Log : ένα ποστ γραμμένο με αγάπη αλλά και με δάκρυα. Προυσ'χή Γκαγκαουνάκ'ς Μα! : Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να το βάλω σε σκετσάκι μέσα στο podcast :P Τι ήταν οι Sbandieratori - Κυριακή στην Ιταλία : Ένα από τα ελάχιστα περιγραφικά ποστ, αν και θα ήθελα να ήταν περισσότερα. Για ένα...

Και ναι, σήμερα είναι το γενέθλιο αυτού του βαρετού, μονότονου, τραγικού, δραματικού και όλο χαρά(!) blog! Ευχαριστώ πολύ όλους εσάς που σχολιάζετε, με τον ένα ή άλλο τρόπο, κείμενα και σκέψεις μου. Όσο και να μη θέλει να το παραδεχτεί κανείς, όταν γράφεις τις σκέψεις σου δημόσια, έστω και ανώνυμα, ενδόμυχα περιμένεις μια ανταπόκριση. Όχι σαν αυτοσκοπό, αλλά σαν μια επιβεβαίωση ότι κάποιος, αφιέρωσε 5 λεπτά για να διαβάσει αυτά που εσύ γράφεις. Φέτος θα κάνουμε το εξής για να το γιορτάσουμε λοιπόν μαζί! Εσείς, ω λατρευτοί μου αναγνώστες, αφήστε από κάτω στο σχόλιό σας, τους τίτλους ή το link από κάποιο από τα post που σας άρεσαν όλο αυτό τον καιρό. Εγώ, ο καλός Ανήλικος, θα κάνω ένα ρεζουμέ και θα βγάλω ένα top 5 (και three μη σου πω, αναλόγως τη συμμετοχή :Ρ) με τα πιο αγαπημένα σας post. :) Άντε να σας δω λέμε!

Μια ιστορία εκτυλίσσεται στην Ινδία. Μια ιστορία αγάπης. Μια ιστορία πεπρωμένου. Με χρώματα και μυρωδιές, όχι πάντα ευχάριστες. Με τον αγώνα για επιβίωση να κυριαρχεί από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια ταινία γλυκόπικρη, με την ζωή της Ινδίας να απεικονίζεται με αληθινές πινελιές ζωής, θανάτου, μίσους, πάθους, εκμετάλλευσης και μαρασμού. Υπόθεση: Ο Τζαμάλ και ο αδερφός το Σαλίμ, ζουν στο Μουσουλμανικό κομμάτι μιας παραγκούπολης του Μουμπάι(Βομβάη). Σε επεισόδια θρησκευτικού μίσους, χάνουν τη μητέρα τους και ακολουθούν μια περιπετειώδη ζωή μέχρι να μεγαλώσουν. Αφού οι δυο τους με τα χρόνια έφτασαν να έχουν πάρει διαφορετικές οδούς στις ζωές τους, ο Τζαμάλ βρίσκεται να παίρνει μέρος στην Ινδική έκδοση του "Ποιος θέλει να γίνει Εκατομμυριούχος". Ακριβώς επειδή στο παιχνίδι πηγαίνει περίεργα καλά για κάποιον που ούτε σχολείο δεν πήγε, τον υποπτεύονται για απάτη. Αυτός όμως, στο παιχνίδι, δεν πήγε για να κερδίσει. Πήγε για να βρει την αγάπη που του ετοίμαζε το πεπρωμένο από παιδί. Α...

... κράτα με καλά απόψε , μην Αναληφθώ.

Έχει καιρό τώρα που παρακολουθώ τη δουλειά του Σταύρου Θεοδωράκη. Ιδίως στους Πρωταγωνιστές, έχει δώσει ένα δικό του στίγμα σε θεματικές εκπομπές, με συνεντεύξεις χωρίς προετοιμασία πολλές φορές, χωρίς σχεδόν καν να είναι συνεντεύξεις, αλλά συζητήσεις που ο καθένας μας θα έκανε με τους πρωταγωνιστές του, απλές, μεστές, με ένα διάχυτο συναίσθημα, σχεδόν Μπρεχτικό, να κυλάει απ' τις οθόνες μας και να μας καθηλώνει στο τέλος. Η εκπομπή της Τρίτης που μας πέρασε, ασχολήθηκε με μια περίπτωση ερμαφροδιτισμού, σε ένα κορίτσι, το οποίο μόνο κορίτσι δεν ήταν. Μέσα από πολύπλοκες διαδικασίες, ψυχιατρικές εξετάσεις για επιβεβαίωση της δυσφορίας του φύλου, η Αγγελική κατάφερε και έκανε ένα βήμα προς την ολοκλήρωση, όπως λέει, η ευτυχία, έρχεται αργότερα. Επαναπροσδιόρισε το φύλο της και εν τέλει, την ίδια της τη ζωή. Με αφορμή την τελευταία εκπομπή για τον Άγγελο που λεγόταν Αγγελική, κι όχι την Αγγελική που έγινε Άγγελος όπως προτιμώ να λέω, μου ήρθαν στο μυαλό διάφορες σκέψεις. Σκέψεις για τ...

Παυλόπουλος: «Η κυβέρνηση σέβεται τα δικαιώματα του ανθρώπου» Greek Internal Affairs Minister Pavlopoulos: "The Government respects human rights" Fairy tales do exist... Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες... Οι φωτό είναι από τον Preza

Θα πενθώ, κάθε φορά που με απογοητεύει αυτό που άλλοι κατονομάζουν κράτος.. Εγώ το λέω απλώς μπουρδέλο.. Έχουμε γυρίσει σε μια άτυπη αλλά κραταιή Χούντα.. Δεν ξέρω ποια είναι η λύση. Ξέρω όμως ότι όλοι μας πρέπει να σταματήσουμε να ανεχόμαστε και να ωχαδερφίζουμε. Είναι ντροπή μας.