ΕΥ-ΠΟ
Σήμερα πρέπει να κάνω τις βαλίτσες μου για να πάω για μερικές μέρες στην Ελλάδα. Ακόμη δεν έχω κάνει τίποτα. Ακόμη και τη σημερινή μέρα την έχω οργανώσει με βάση το που θα βγω... Δεν με ενδιαφέρουν ούτε βαλίτσες, ούτε ετοιμασίες, ούτε τι θα ξεχάσω. Ποιόν, εμένα που αν δεν έλεγχα 4 φορές το κάθε τι, δεν έκλεινα την πόρτα πίσω μου. Χθες βράδυ ήμουν έξω για φαγητό με κόσμο. Ήταν κι αυτός στο τραπέζι. Χαμογελαστός, απλός, γλυκός, με τη σπιρτάδα του μυαλού του να γυαλίζει στα σκούρα μάτια του. Εκεί που τρώγαμε και μιλούσαμε όλοι μαζί, συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό. Κάτι που δεν είχα ξανανιώσει και που είναι τόσο ευγενές και γλυκό που μπορεί από μόνο του να συγκλονίσει. Όλοι μας έχουμε λίγο πολύ βρεθεί σε άγνωστες παρέες. Που ίσως να γνωρίζουμε ένα-δύο άτομα. Εκεί λοιπόν έχουμε την τάση να πλησιάζουμε και να συνομιλούμε με άτομα που είτε μας φαίνονται οικεία, είτε μας φαίνονται ελκυστικά, είτε απλά εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος. Πολύ πιθανό δε να τα φλερτάρουμε κιόλας, έστω και ασυ...